(1)
मेले में सब खिलौने ले रहे थे, तब नरेन्द्र नामक एक लड़के ने दो रुपए का एक शिवलिंग खरीदा। अब भी उसके पास एक चवन्नी बची थी। एक लड़के को रोते देखकर नरेन्द्र ने उससे पूछा "क्यों रो रहा है?" लड़के ने कहा, "मेरे पास एक चवन्नी थी; कहीं गिर गई। अब मेरी माँ मुझे बहुत पीटेगी।"
"कोई बात नहीं, यह लो चवन्नी ।" कहकर नरेन्द्र ने अपनी चवन्नी उसे दे दी और आगे बढ़ गया।
મેળામાં બધા રમકડાં લઈ રહ્યા હતા, ત્યારે નરેન્દ્ર નામના એક છોકરાએ બે રૂપિયામાં એક શિવલિંગ ખરીદ્યું. હવે પણ તેની પાસે એક ચવન્ની બચી હતી. એક છોકરાને રડતા જોઈને નરેન્દ્રે તેને પૂછ્યું, "કેમ રડી રહ્યો છે?" છોકરાએ કહ્યું, "મારા પાસે એક ચવન્ની(25 પૈસા)હતી; ક્યાંક પડી ગઈ છે. હવે મારી મમ્મી મને બહુ મારશે."
"કોઈ વાત નથી, આ લે ચવન્ની." કહેતા નરેન્દ્રે પોતાની ચવન્ની તેને આપી દીધી અને આગળ ચાલી ગયો.
(2)
चौथी स्त्री उसके बारे में बता ही रही थी कि उसका बेटा पास आ पहुँचा। अपनी माँ को देखकर वह रुक गया और बोला, "माँ, लाओ मैं तुम्हारा घड़ा पहुँचा दूँ।" मना करने पर भी उसने माँ के सिर से पानी से भरा घड़ा उतारकर अपने सिर पर रखा और घर की ओर चल पड़ा।
तीनों औरतें बड़े ही आश्चर्य से चौथी स्त्री के बेटे को देखती रहीं। एक वृद्ध महिला जो बहुत देर से इन औरतों के पीछे चलती हुई इनकी बातें सुन रही थी, पास आकर बोली "देखती क्या हो? यही 'सच्चा हीरा' है।"
ચોથી સ્ત્રી તેના વિશે કહી જ રહી હતી કે એનો પુત્ર નજીક આવી ગયો. પોતાની માતાને જોઈને તે અટક્યો અને બોલ્યો, "માતાજી, આપો હું તમારો ઘડો પોહચાડી દઉં." માતાએ ના પાડવા છતાં તેણે માતાના માથેથી પાણી ભરેલું ઘડો ઉતાર્યો અને પોતાના માથા પર રાખી ઘરની તરફ ચાલ્યો.
બાકી ત્રણેય સ્ત્રીઓ આશ્ચર્યથી ચોથી સ્ત્રીના પુત્રને જોઈ રહી હતી. એક વૃદ્ધ સ્ત્રી, જે લાંબા સમયથી આ સ્ત્રીઓની પાછળ ચાલી રહી હતી અને તેમની વાતો સાંભળી રહી હતી, તે નજીક આવી અને બોલી, "શું જોઈ રહ્યા છો? આ જ છે 'સાચો હીરો'."
(3)
सारी स्थिति स्पष्ट थी। प्रजापति ने कहा, "देवता ही श्रेष्ठ हैं। जानते हो क्यों? इसलिए कि इन्होंने सहकार की भावना से काम किया है। खुद भी खाओ और दूसरों को भी खिलाओ। जिओ और जीने दो। वह थी इनकी विशेषता । इन्होंने बुद्धि से काम लिया। सूझ-बूझ दिखाई। वे आमने-सामने बैठ गए। एक-दूसरे के मुँह में लड्डू देते रहे, थोड़ी देर में थाल साफ़ कर दिया।"
સમગ્ર સ્થિતિ સ્પષ્ટ હતી. પ્રજાપતીએ કહ્યું, "દેવતાઓ શ્રેષ્ઠ છે. જાણો છો કેમ? કારણ કે તેઓએ સહકારની ભાવનાથી કાર્ય કર્યું છે. પોતે પણ ખાવું અને બીજાને પણ ખવડાવવું. જીવવું અને જીવવા દેવું – એ તેમની ખાસિયત હતી. તેમણે બુદ્ધિથી કાર્ય કર્યું, સમજદારી દર્શાવી. તેઓ સામસામે બેઠા. એકબીજાના મોઢામાં લાડવા આપતા રહ્યા અને થોડી જ વારમાં થાળ ખાલી કરી નાખ્યો."
(4)
एक सुसज्जित कमरे में शिवाजी एक पलंग पर सो रहे हैं। सामने भवानी का चित्र लटक रहा है। पास ही किशोर आयु का मालवजी हाथ में नंगी तलवार लिए हुए शिवाजी की हत्या करने के लिए तत्पर है। शिवाजी एक भयानक स्वप्न देखकर अचानक आँखे मलते उठ बैठते हैं। मालवजी उन पर वार करता है। पीछे से तानाजी आकर उसका हाथ पकड़ लेते हैं। शिवाजी प्रेम भरी दृष्टि से तानाजी की ओर देखते हैं।
એક સુસજ્જિત રૂમમાં શિવાજી પલંગ પર સુતા છે. સામે ભવાનીનું ચિત્ર લટકતું છે. નજીક જ કિશોરવયનો માલવજી હાથમાં નિરસ્ત્ર તલવાર લઈને શિવાજીની હત્યા કરવા તૈયાર છે. શિવાજી એક ભયાનક સ્વપ્ન જોઈને અચાનક આંખો મલતાં ઊભા બેસી જાય છે. માલવજી તેમના પર વાર કરે છે. પાછળથી તાનાજી આવીને તેનો હાથ પકડી લે છે. શિવાજી પ્રેમભરી દ્રષ્ટિથી તાનાજીની તરફ જોવાનું શરૂ કરે છે.
(5)
रामपुर नामक गाँव था। उस गाँव में भोलु नाम का एक लड़का रहता था। वह पढ़ाई करता था, एक दिन वह पाठशाला जा रहा था। रास्ते में उन्हें रेल की पटरियों को पार करना पड़ता था। उसने देखा कि रेल की पटरी एक जगह से उखड़ी हुई है।भोलु ने सोचा कि इससे तो बड़ी दुर्घटना हो सकती है। उसी समय रेलगाड़ी दूर से आ रही थी।
રામપુર નામનું એક ગામ હતું. આ ગામમાં ભોળુ નામનો એક છોકરો રહેતો હતો. તે ભણતુ હતું. એક દિવસ તે શાળાએ જઈ રહ્યો હતો. રસ્તામાં તેને રેલવે પાટા પાર કરવા પડતા હતા. તેણે જોયું કે રેલવે પાટા એક જગ્યાએથી ઉખડેલા હતા. ભોળુએ વિચાર્યું કે આથી તો મોટી દુર્ઘટના બની શકે છે. એ સમયે જ રેલગાડી દૂરથી આવી રહી હતી.
(6)
पूरे दिन की पढ़ाई और खेल-कूद के बाद रात को आपकी आँख लग गई। नींद में आपने एक सपना देखा। आप घूमते-घूमते बहुत दूर निकल गए। आप नदी-पहाड़ों के अद्भुत सौंदर्य में लीन हो गए। आपको पता भी न चला और आप चलते-चलते जंगल में पहुँच गए। यकायक आपके सामने एक शेर आ गया। शेर को देखकर आपको होश आया। आप घबरा गए। मारे डर के आँखें बंद कर दीं। आपने ईश्वर को याद किया और कहा, "काश! मेरे पास पंछी की तरह पंख होते तो...!"
સંપૂર્ણ દિવસના અભ્યાસ અને રમત-ગમત બાદ રાત્રે તમારી આંખ લાગી ગઈ. ઊંઘમાં તમે એક સ્વપ્ન જોયું. તમે ફરતા-ફરતા ઘણી દૂર પહોંચી ગયા. તમે નદી-પર્વતોના અદ્દભુત સૌંદર્યમાં લીન થઈ ગયા. તમને ખબર પણ ન પડી અને તમે ચાલતા-ચાલતા જંગલમાં પહોંચી ગયા. અચાનક તમારા સામે એક સિંહ આવી ગયો. સિંહને જોઈને તમારું શાણપણ પાછું આવ્યું. તમે ભયભીત થઈ ગયા. ડર ના કારણે આંખો બંધ કરી દીધી. તમે ભગવાનને યાદ કર્યા અને કહ્યું, "કાશ! મારા પાસે પંખી જેવી પાંખો હોત તો...!"
(7)
पुत्र, जिस प्रकार तुम अपनी माता के दुःख से दुःखी होकर व्याकुल हो रहे हो, उसी प्रकार मैं भी दुःखी हूँ। रात-दिन में इसी चिंता में रहता हूँ कि किस प्रकार भारतमाता का दुःख दूर करूँ।
महाराज, यह शरीर आपका है। मैं प्रतिज्ञा करता हूँ कि जब तक इस शरीर में जान है, मैं कभी मातृभूमि की सेवा से पीछे न हटूंगा।
પુત્ર, જેમ તમે તમારી માતાના દુઃખથી દુઃખી થઈને વ્યાકુળ થઈ રહ્યા છો, તેમ હું પણ દુઃખી છું. રાત-દિવસ હું આ જ ચિંતામાં રહું છું કે કેવી રીતે ભારતમાતાનું દુઃખ દૂર કરું.
મહારાજ, આ શરીર આપનું છે. હું પ્રતિજ્ઞા કરું છું કે જયાં સુધી આ શરીરમાં શ્વાસ છે, ત્યાં સુધી હું કદી માતૃભૂમિની સેવામાંથી પાછળ નહીં હટું.
No comments:
Post a Comment