મગર અને વાંદરો
એક નદી કિનારે જાંબુના ઝાડ પર એક વાંદરો રહેતો હતો. જે મગરનો મિત્ર હતો. મગર હંમેશા નદી કિનારે આવતો અને વાંદરાએ નાખેલા જાંબુ ખાતો. એક દિવસ મગર થોડા જાંબુ મગરી માટે ઘેર લઈ ગયો.
મગરીએ વિચાર્યું, "જો આ જાંબુ આટલા મીઠા છે, તો વાંદરાનું હૃદય કેટલું મીઠુ હશે, તેણે મગરને કીધુ ''તમે વાંદરાને અહી જમવા બોલાવો, મારે આ વાંદરાનું હૃદય ખાવું છે. જો તમે તેનું હૃદય નહી લાવો તો હું મરી જઈશ'છેવટે મગરે વાંદરાને ભોજન માટે કીધુ" વાંદરો કૂદીને મગરની પીઠ પર જઈને બેઠો. નદીમાં આગળ જતા મગરે કીધુ "માફ કરજે મારા મિત્ર, મગરીને તારું હૃદય ખાવું છે, તેથી મારે તને મારવો પડશે.
"વાંદરો સમજી ગયો કે તે મુસીબતમાં ફસાઈ ગયો છે. તેણે ગભરાયા વગર, ચાલીકીથી કીધુ, "તો તેં મને તે પહેલાં કેમ ના કીધુ? હવે આપણે પાછા ફરવું પડશે કેમ કે હું હંમેશા બહાર જતી વખતે મારું હૃદય ઘરે મૂકીને નીકળું છું." એ સાંભળીને મગર કિનારા પર પાછો ગયો. કિનારે પહોંચતા જ વાંદરો ઉછળીને ઝાડ પર ચડી ગયો.
મૂર્ખ મગર! જો હું મારું હૃદય ઘર પર મૂકીને આવત, તો જીવતો કઈ રીતે રહેત? તું એક દગાબાજ મિત્ર છો. આજથી આપણી મીત્રતા પૂરી."
No comments:
Post a Comment